Categorie: Pyrografie

Voor Jules

Deze pyrografie werd gemaakt ter gelegenheid van de geboorte van de eerste kleinzoon.

Het is merkwaardig dat in de babyuitzet heel vaak de afbeelding van een olifantje wordt gebruikt en dat is niet toevallig.

De olifant heeft een bijzonder en sterk karakter. Hij is fysiek groot en sterk, maar is ook rustig en zachtaardig. Bij veel volkeren is de olifant het symbool van kracht, wijsheid, vriendelijkheid, geluk en lange levensduur. Ook de onderlinge communicatieve vaardigheden zijn sterk ontwikkeld.

Olifanten zijn immers zeer sociale dieren. Ze leven altijd in groep, ze hebben elkaar nodig, alleen kunnen ze niet overleven. Ze leven jarenlang samen en hebben onderling een hechte band. Binnen de kudde worden de kalveren ook door de tantes beschermd, opgevoed en begeleid.

Ze zijn hulpvaardig en proberen zieke of zwakkere leden van de kudde te helpen en beschermen. Wanneer en dier uit de kudde sterft zal de hele kudde rond het kadaver samenkomen om te rouwen.

Klein en groot verwijst naar groei maar ook naar de ouder-kind (gezins)relatie.

Acacia

Dit bord werd gedraaid uit acaciahout waarna de boom via pyrografie werd ingebrand.

Het hout van de acaciaboom staat bekend om zijn hardheid en duurzame kwaliteit. Om die reden wordt het in de culturen rond de Middellandse Zee beschouwd als symbool voor onsterfelijkheid en eeuwig leven, en voor de overwinning op de dood. Maar het is ook symbool van eerbied en terughoudendheid.

De bloesem is rood en wit van kleur. Daarom is de acacia ook symbool voor dood en wederopstanding.
De stekels werden wel gezien als symbool voor de maansikkel.

Ook in de bijbel is er sprake van de acacia. Uit zijn hout moesten de ark van het verbond, het tabernakel en het brandofferaltaar vervaardigd worden (resp. Exodus 30: 1; 36: 20 en 37: 25).

Er is een christelijke legende die vertelt dat Jezus’ doornenkroon was gemaakt van acaciatakken: enerzijds duidt dat op het lijden van Jezus; anderzijds wijst het vooruit naar zijn opstanding uit de dood.

 

Lux in tenebris

Licht, Verlichting…

De Verlichting of Eeuw van de Rede was een cultureel-filosofische en intellectuele stroming in Europa die ruwweg samenviel met de 18e eeuw. Het was een reactie op het dogmatische autoriteitsgeloof. In deze periode ontstond een culturele stroming of beweging van intellectuelen met als doel het gebruik van de rede en het filosoferen te bevorderen. De rede gaat alleen maar af op feiten, hoe verborgen die ook zijn. De Verlichting stond aldus voor bevordering van de wetenschap en intellectuele uitwisseling. De propagandisten ervan bestreden het bijgeloof, misbruik van recht in kerk en staat, intolerantie en kwamen op voor zekere grondrechten.

Het fakkelsymbool van de Vrijzinnige Gemeenschap refereert naar de Verlichting. Helaas, het werk is nooit ten einde.

Lux in tenebris – vrij vertaald: ‘het licht schijn, ook in de duisternis’ – verwijst naar het feit dat de principes van de verlichting de mensheid ten goede komen.

Deze pyrogravure werd gemaakt naar een werk van Gerard Gaudaen.

N.B.: Lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt. (‘Het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet begrepen’) is een passage uit het evangelie van Johannes.